Travesti bir birey olarak Hayattaki en zor şeylerden biri, ama aynı zamanda en önemlilerinden biri, kendinizi kabul etmektir. Görünüşünüz, sahip olduğunuz beden, sahip olduğunuz hastalıklar, içine doğduğunuz aile. Bunların çoğunu değiştiremezsiniz ama onlarla yüzleşmelisiniz.

Hastalıklar

Hangi hastalıkların bizi etkileyeceği konusunda hiçbir kontrolümüz yok. Bazen genetik, bazen bir kaza veya tahmin edemediğimiz veya önleyemediğimiz bir enfeksiyondan kaynaklanıyor. Tek yapabileceğimiz durumumuzu kabul etmek, tedavi aramak ve kontrollere gitmek. Tıbbın henüz etkili bir tedavi bulamadığı birçok hastalık var; en iyi ihtimalle semptomlar en aza indirilebilir. Benim de neyse ki bana fazla sorun çıkarmayan, kontrol altında olan ve tedavisi çok iyi işe yarayan bir hastalığım var. Bunu kabullendim ve doktorların bana yardım edebileceği bir zamanda ve ülkede yaşadığım için mutluyum. Çünkü birkaç on yıl önce veya tıbbın bu kadar gelişmediği ve yaygınlaşmadığı bir yerde yaşasaydım, hayatım kesinlikle çok daha kötü olurdu.

Ayrıca bu hastalığın neden olduğu, görünümümü etkileyen bir şey daha var. Parmaklarım topuzlu. Çok çirkinler ve tırnaklarımın şekli farklı. Fotoğraflarıma bakarsanız, manikür yaptırmadığımı, tırnaklarımı boyamadığımı fark edeceksiniz. Ellerimi sık sık saklamaya çalışıyorum. Bununla yaşamak benim için zor mu? Aslında değil, gerçeği kabul ettim ve bununla ilgili büyük bir sorunum yok. Bir travesti olarak tırnaklarını boyayabilen kadınları kıskanıyor muyum? Biraz, evet, ama bu benim refahımı çok etkilemiyor. Sadece olduğu gibi bırakmayı öğrendim bir çok şeyi. Doğa Ana bana güzel saçlar, nazik yüz hatları ve ince bir vücut bahşetti. Birçok insanın beni bunun için kıskandığını biliyorum. Ancak, mükemmel bir travesti değilim ve güzel tırnaklarınız olduğu için sizi kıskanıyorum 🙂

Vücut

Vücudumu kabul ediyorum. Erkek olarak doğmakla ilgili bir sorunum yok. Penisimi seviyorum ve düz bir göğüs beni rahatsız etmiyor. Elbette, biraz daha geniş kalçalarım veya daha belirgin bir belim olsun isterdim ama benimkine benzer siluete sahip travesti kadınlar olduğunu biliyorum. Sevmediğim şey, her yerdeki yüz ve vücut kılları. Neyse ki bunu kontrol edebiliyorum; lazer epilasyon yaptırıyorum ve etkilerini görüyorum. Sesimi de eğitebiliyorum. Hormon almıyorum ve yakın zamanda da almayacağım. Almaya karar verip vermeyeceğimi bilmiyorum. Eğer kıl büyümesini azaltmak için testosteronu azaltacak bir şey alabilseydim, o zaman belki karar verirdim. Ama şu anki haliyle, böylesine köklü değişikliklere ihtiyacım yok.

Toplum ve Kültürel Normlar

Bir travesti olarak kabul edemediğim şey, belirli bir cinsiyete atfedilen kültürel normlardır. Benim için kabullenmesi en zor şey, erkeklerin belirli kıyafetler ve ayakkabılar giymesi, belirli şekilde davranması ve başka türlü davranmaması gerektiğidir. En kötü yanı ise artık erkek kıyafetleri ve ayakkabıları giymekten hoşlanmıyorum; eskiden olduğu gibi takım elbise giymekten hoşlanmıyorum. 

Travesti arkadaşlarımla dışarı çıktığımızda, daha güzel halimdeyken, el ele tutuşmaktan, öpüşmekten, sarılmaktan da kaçınıyoruz. Dikkat çekmek istemiyoruz, olumsuz yorumlardan korkuyoruz. Haklı mıyım? Bilmiyorum, belki de o kadar kötü değildir ama korku var. Bazen çeşitli homofobi ve transfobi eylemleri hakkında okuyorum ve sadece üzülüyorum. Kadınlar gibi özgürce giyinemediğim, kadınlar gibi görünemediğim için kendimi kötü hissediyorum. Elbette, şu anki görünüşüm zaten göze çarpıyor, uzun sarı saçlarım var, sıklıkla kadın pantolonları veya gömlekleri giyiyorum, alçak veya görünmeyen topuklu ayakkabılar giyiyorum, hafif makyaj yapıyorum. Ama bu bir uzlaşma. Tam makyaj yapmadan yüksek topuklu ayakkabılar veya elbiseler giymekten korkuyorum. Ve eğer bir gün hormon alırsam, bunun nedeni muhtemelen toplumun bunu talep etmesi, kendimi ya bir erkek ya da bir kadın olarak tanımlamam gerektiği olurdu. Kadınsı bir erkek, ikisinin arasında biri olamam. Çünkü bu onları rahatsız ediyor, beni kategorize edemiyorlar, tanımlayamıyorlar. Farklılıktan korkuyorlar. Oysa ben bir travesti olarak adlandırılmaktan koprku ya da tasa duymuyorum.

Sonuç

Yaşadığımız dünya hakkında oldukça fazla olumsuz şey yazdım, ancak her şeyin değiştiğinin ve örneğin yirmi veya otuz yıl öncesine göre kesinlikle çok daha iyi olduğunun farkındayım. Özellikle genç nesil çeşitliliğe daha açık. 

Yazar : Travesti Tara – Arjantin